تصویب مفاد اختیاری عقبگرد و فرضیه تعهد گسترده تر

“Clawback Disactions” سازوکارهای حاکمیت شرکتی است که برای کاهش رفتار فرصت طلبانه مدیران در نظر گرفته شده است. مفاد عقب ماندگی داوطلبانه با پیامدهای مثبت زیادی در ادبیات موجود همراه بوده است. برای توضیح این ارتباط از رابطه علی و معلولی استفاده شده است. اما ، به دلیل اینکه بند بندها به ندرت اعمال می شوند ، در مورد استحکام مقررات شبهه شک و تردید مطرح شده است. اگر این بندها به ندرت اعمال می شوند ، چگونه می توانند در رفتار مدیران تأثیر بگذارند؟ دنیس (۲۰۱۲) این احتمال را ارائه می دهد که تصویب مفاد ضعف به عنوان نشانه ای از تعهدات گسترده تر هیئت مدیره برای افزایش یکپارچگی مالی بالاتر باشد. ما این را فرضیه تعهد گسترده تر می نامیم. در این چارچوب تعهدات گسترده تر ، این مسئله به خودی خود منجر به گزارش دقیق مالی نمی شود. بلکه چیزهای دیگری نیز در کار هستند. ما فرضیه را می گیریم و می یابیم که تابلوها همچنین طرح غرامت مدیران را تغییر می دهند تا آنها را برای ارتقاء کیفیت گزارش ، تشویق کنند. با این کار ، ریسک گزارشگری مالی یک شرکت کاهش می یابد ، و مدیران نسبت به گزینه های غیرعادی کمتری دارند. شواهد کلی ما از فرضیه تعهد گسترده تر پشتیبانی می کند.