محمد حسین امین ابراهیم آبادی

در متن تحولات جهانی ، تأثیرات و فشارهای ناشی از فعالیتهای انسانی به موانع اصلی تبدیل شده به توسعه پایدار محیطهای زیست محیطی در مقیاس منطقه ای بدل شده است. ارزیابی از رابطه انسان و محیط زیست در تحقیقات فعلی زیست محیطی رایج شده است. منطقه کوهستانی لیپان نینگشیا با موقعیت جغرافیایی از راه دور و محیط طبیعی شکننده آن مشخص می شود که منجر به فقرزدایی اقلیت های قومی مقیم می شود. این مطالعه با هدف ارزیابی ویژگیهای توزیع مکانی از آسیب پذیری سیستم محیط انسانی و پیشنهاد رویکردهای توسعه پایدار برای منطقه کوهستانی لیپان نینگشیا انجام شده است. نتایج نشان داد که آسیب پذیری کلی سیستم محیط زیست انسان در منطقه کوهستانی لیوپان نینگشیا نسبتاً زیاد است و با تمایز منطقه ای محیط جغرافیایی و توسعه اقتصادی و اجتماعی در منطقه مورد مطالعه رابطه جفتی محکمی دارد. محیط زیست شکننده محیط زیست ، بلایای مکرر طبیعی و غلظت مکانی فعالیتهای انسانی با شدت زیاد باعث افزایش آسیب پذیری می شود. براساس نتایج فرآیند شناسایی و آسیب پذیری و شناسایی عوامل مانع ، مسیرهای توسعه پایدار “مهاجرت” ، “مهاجرت + صنعت سینک کربن” و “اسکان مجدد مهاجرت + صنعت سینک کربن” برای منطقه مورد مطالعه تهیه شده است. صنعت سینک کربن جهت شمال غربی و جنوب شرقی قرار دارد و اسکان مجدد مهاجرت به طور عمده در منطقه یوانژو توزیع می شود که از سازگاری بالایی برخوردار هستند. رویکرد مهاجرت به طور عمده در شهرستانهای Xiji ، Pengyang و Longde توزیع می شود ، که میزان نوردهی و حساسیت بالاتری دارند. بنابراین دستیابی به توسعه پایدار در مناطق اکولوژیکی با محدودیت توسعه باید به تجلی خارجی عملکردهای اقتصادی خدمات اکوسیستم تکیه کند. توسعه صنعت سینک کربن و اجرای مهاجرت زیست محیطی ، که دارای اثرات دوگانه کاهش فقر و ترمیم اکولوژیک است ، مسیرهای اصلی پیشبرد توسعه پایدار مناطق اکولوژیکی با محدودیت توسعه در آینده است.