یازدهمین کارگاه ایمونولوژی پره اکلامپسی در Reunion 2018 شمع بیستم خود را جشن گرفت در این مقاله سعی می کنیم مسیرهای اصلی بازتاب ها را در این دو دهه خلاصه کنیم. اول ، البته ، پیشرفت های ایمونولوژی تولید مثل در زمینه پره اکلامپسی ، که ۲ دهه پیش با اولین بار در ۱۹۹۸ شروع به کار کرد ، ضعیف توسعه یافته است. اما ، این کارگاه فقط مختص ایمونولوژی نیست. دوم ، یکی از تأملات اصلی همیشه ، کارگاه پس از کارگاه بوده است: “چرا پره اکلامپسی در انسان وجود دارد؟” از نظر تکاملی ، همانطور که در ۴۵۰۰ گونه دیگر پستاندار هیچ مدل حیوانی طبیعی مستقر نداریم. سوم ، علاوه بر تأملات احتمالی بیولوژیکی پره اکلامپسی-بیماری-بارداریهای اول-در-سطح-یک-یک-زوج (زایمان و نه زایمان) ، یعنی ایمونولوژی ، درگیری پدر و مادر ، مجبور شدیم با آن روبرو شویم یک معضل ظاهری: گونه های انسانی باید ناپدید شده باشند (تقریبا ۴۰-۵۰٪ از بروز اختلالات فشار خون بالا در دوران بارداری در زوج هایی که در ۴ ماه اول زندگی مشترک زندگی می کنند). ما پس از آن دیالوگ هایی را که ما موظف به انجام آنها با جانورشناسان هستیم که خود هیچگونه سرنخی در رابطه با “رابطه جنسی عجیب و غریب” و تولید مثل عجیب ما ندارند (گزارش می کنیم که میزان باروری پایین زنان مسخره است: ۲۵٪). چهارم ، بحث در مورد تفاوت اصلی بین شروع زودرس (“نه ایمنی” و شروع اواخر PE (“پیش بینی های عروقی و نه مادر”). علاوه بر این ، بحث در مورد اینکه چرا کشورها با درآمد بالا ۹۰ درصد از افراد مبتلا به PE را LOP گزارش می دهند ، در حالی که سایر کشورها از بروز اپیدمیولوژیک موارد بسیار بالای EOP را توصیف می کنند. سرانجام ، و همیشه در همه کارگاهها ، فیزیولوژیک التهاب عروقی مادران سیستمیک برگشت پذیر.