در این مقاله دو مدل متضاد است که به موجب آن یک شرکت به دنبال تأمین مالی خرید کالا از یک تأمین کننده از طریق قرارداد تقسیم سود و زیان است. حالت اول شامل تأمین بودجه خرید کاملاً از طریق سهام عدالت است. مدل دوم یک مدل هیبریدی جدید است که تامین کننده را در این فرآیند به عنوان سهامدار درگیر می کند. هر دو مدل مبتنی بر اصل سود و زیان است که از مسئله خطر اخلاقی رنج می برد. این به شکل شرکتی شرکت (ارائه تلاش کم) و / یا سوء گزارش نادرست آشکار می شود. استدلال می شود که تحت تأمین سرمایه عدالت ، در جایی که سرمایه دار تنها سهامدار باشد ، شرکت می تواند بخشی از کالاهایی را که فروخته است پنهان کند و بنابراین سودهای ناشایست را گزارش دهد. این در حالی است که تحت تأمین مالی ترکیبی امکان پذیر نیست ، جایی که علاوه بر سرمایه دار ، تهیه کننده علاقه مند به گزارشگری مالی شرکت باشد. ما یک رویکرد نظری بازی را اعمال می کنیم که تحت یک تأمین مالی ترکیبی ، سرمایه گذار و تهیه کننده در گزارش دهی درآمد واقعی علاقه متقابل دارند و بنابراین ائتلاف (یک بازیکن) را علیه شرکت تشکیل می دهند. بازی ما شامل اثر تقسیم بازارها و تخفیف شرکتها بین شرکت کنندگان در بازی در هر مدل است. ما به لحاظ نظری نشان می دهیم که تعادل خوب نیش بدون شرط تحت تأمین بودجه ترکیبی وجود دارد. این مورد درمورد تأمین اعتبار تمام سهام عدالت صدق نمی کند که وجود یک تعادل خوب نش به شرط سرمایه دار و نسبت های اشتراک کننده تأمین کننده مشروط باشد. این نشان می دهد که تحت مدل ترکیبی ، شرکت همیشه به تلاش بیشتری (نه شرکتی) القا می شود و واقعاً سود را گزارش می کند.