محمد حسین امین ابراهیم آبادی

فرآیند تولید انرژی الکتریکی با استفاده از زیست توده ارزش افزوده ای را به زباله های دور ریخته شده اضافه می کند ، تجاری سازی انرژی مازاد را امکان پذیر می کند ، انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد و توسعه روستایی را تقویت می کند. با وجود این مزایای فنی ، هزینه تکنولوژی مورد استفاده در این فرآیند نیاز به ارزیابی از دوام اقتصادی دارد. بنابراین ، این مقاله روشی را ارائه می دهد که هدف آن شناسایی دوام اقتصادی پروژه های سرمایه گذاری برای تولید انرژی الکتریکی از طریق بیوگاز حاصل از هضم بی هوازی بیولوژیکی ویناز و حساس ترین پارامترهای مؤثر بر آن است. این روش در مورد اجرای i) تجزیه و تحلیل ریسک سرمایه گذاری از این نوع پروژه اثبات می شود ، و ب) تجزیه و تحلیل حساسیت تک متغیره برخی از متغیرهای انتخاب شده استراتژیک. نتایج کاربرد آن ، با استفاده از داده های یک کارخانه انرژی قند واقع در برزیل ، نشان می دهد که این نیروگاه می تواند ۵۵۴،۰۰۰ متر مربع بیوگاز و ۱٫۳ مگاوات ساعت در ماه برق تولید کند. این مبلغ را می توان در محیط پیمانکاری رایگان و در محیط تنظیم قرارداد منعقد کرد. تجزیه و تحلیل ریسک با استفاده از شاخص ارزش خالص فعلی نشان می دهد که احتمال عملی بودن پروژه در هر دو محیط به ترتیب ۷۸٫۵۵٪ و ۵۰/۸۷٪ است. این روش ابزاری مهم است که می تواند باعث افزایش بهره وری از این دسته تجارت شود.