محمد حسین امین ابراهیم آبادی

این مطالعه نتایج حاصل از بررسی تجربی شدت و منابع آلودگی هوای خانوار را در دو آرکیپت مسکن کم درآمد در بمبئی ارائه می دهد. این آزمایش در Dharavi – یکی از بزرگترین زاغه های جهان – و دو جامعه در مجاورت نماینده طرح فعلی اسکان مجدد بمبئی انجام شد. برای درک جنبه های رفتار سرنشینان که بر کیفیت هوا در محیط داخلی تأثیر می گذارند ، بررسی های خانگی انجام شد. برای اندازه گیری غلظت ذرات (PM2.5) و دی اکسید کربن ، سنسورهای ورود به سیستم آلاینده های چند آلاینده در داخل واحدها و در مکان های خارجی در نزدیکی آن نصب شده اند. در حالی که معماری توانبخشی و اجاق گازهای گازی اغلب تصور می شود که کیفیت هوای داخلی بالاتری نسبت به زاغه های سنتی دارد ، نظارت بر میدانی و بررسی رفتارهای سرنشینان نشان می دهد که حتی پس از پیشرفت های زیرساختی و استفاده از اجاق گاز اجاق گاز اجاق گاز ، سطح آلودگی داخلی در بین دو نوع سازگار است. اندازه گیری PM2.5 داخلی در بازه زمانی بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ میکروگرم بر متر مکعب ، قابل ملاحظه ای بالاتر از دستورالعمل های سازمان بهداشت جهانی (WHO) است. نسبت PM2.5 محیط داخلی / خارجی (I / O) در دوره پخت و پز spiked اما در غیر این صورت کمتر از ۱٫۰ در بیش از نیمی از موارد وارد شده در واحدهای توانبخشی ، برجسته نقش پدیده رسوب ذرات و PM2.5 با منبع محیط در محیط های داخلی بود. به منظور به حداقل رساندن تأثیر هر دو منبع آلاینده داخلی و خارجی در حالی که احترام به رفتارهای سرنشین فرهنگی- هنجاری ، این مطالعه به نیاز به دستورالعملهای طراحی معماری و افزایش مداخلات با کیفیت هوای داخلی اشاره دارد.