محمد حسین امین ابراهیم آبادی

طراحی معماری مستلزم تجربه سازماندهی مکانی یک ساختمان ، کشف نشانه های معماری و حفظ جهت گیری مکانی در هنگام پیمایش است. معماران نشانه های معماری را در مرحله اولیه مراحل طراحی پیکربندی می کنند. پله ها به عنوان ویژگی ویژگی های معماری محلی که دسترسی به طبقه های دیگر در یک ساختمان چند سطحی را فراهم می کند ، می تواند در جهت یابی عمودی و کمک به افراد در هنگام پیمایش ، تأثیر داشته باشد و بر جهت گیری مکانی آنها تأثیر بگذارد. این مطالعه بر روی مسئله ناوبری عمودی در هنگام پیمایش مجازی با ادغام تفاوتهای فردی و خصوصیات هندسی یک جفت پله در دو محیط مجازی دسک تاپ چند منظوره مختلف (VE) تمرکز دارد. زاویه بین جفت های نشانه با توجه به همان نقطه مشاهده به منظور تعیین جفت پله که در پیمایش کارآمدتر است تغییر می یابد. پیمایش عمودی مجازی بر اساس یک مرجع egocentric مرجع است که در آن شرکت کنندگان کنترل حرکات خود را دارند. مسیرهای گردش ، تفاوتهای جنسیتی ، تواناییهای ناوبری و جفت های نشانه گذاری عواملی هستند که بر ترجیحات پله های صعود و نزولی تأثیر می گذارند. برای VE با اختلاف ۱۸۰ درجه بین جفت های نشانه ، رابطه ای بین پله های صعودی و نزولی پیدا شد. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که ترجیح راه پله در صعود یا مربوط به اولین یا آخرین اتاق بازدید شده در طبقه همکف است. برای VE با اختلاف ۹۰ درجه بین زوج نشانه ، هیچ ارتباطی بین پله های صعودی و نزولی و همچنین با هر عامل دیگر مشاهده نشد. در نزولی پله ها با اختلاف ۱۸۰ درجه بین جفت های نشانه به نفع زنان ، بین جنسیت و ترجیح پله ها رابطه معنی داری وجود داشت. علاوه بر این ، بین توانایی های پیمایش و ترجیحات راه پله رابطه معنی داری مشاهده نشد.