با توسعه سریع شهرنشینی ، شانگهای با شرایطی روبرو شده است که مقیاس زمین های ساختمانی از نظر برنامه ریزی شهری به “سقف” خود می رسد. در برابر پیش زمینه “رشد منفی زمین ساخت و ساز” ، شانگهای در سالهای اخیر سیاست هایی را در مورد کاهش زمین های صنعتی فراتر از مرز توسعه شهری (UDB) صادر کرده است ، تا بتواند سهمیه زمین های ساختمانی اضافی را به دست آورد و کنترل بی نظمی ساخت و سازهای روستایی را کنترل کند. زمین. این مقاله با هدف شناسایی ویژگیهای خاص انواع مختلف شهرها که موجب واکنشهای مختلف به این سیاستها شده و تأثیر این سیاستها بر منافع شهرها و روستاها ارزیابی شده است. با توجه به پاسخ شهرها ، شهرهایی با واکنش فعال و شهرهای منفعل تقسیم می شوند که این امر به دلیل ویژگی های شهرها از جمله قدرت اقتصادی ، تقاضا برای توسعه اراضی ، مکان و انتظارات جبران خسارت کشاورزان است. پس از کاهش اراضی صنعتی ، درآمد مالیاتی در سطح شهر ، درآمد اجاره سازمانهای اقتصادی جمعی روستا و اشتغال محلی محلی نیروی کار کاهش می یابد. با این حال ، کاهش زمین های صنعتی ممکن است به طور مستقیم هزینه های مدیریت عمومی را کاهش دهد ، منابع آلودگی را کاهش داده و محیط زیست محیطی را بهبود بخشد. علاوه بر این ، تطبیق سیاست های توسعه منطقه ای برای کمک به اجرای کاهش زمین های صنعتی پیشنهاد شده است. نتایج پژوهش حاضر می تواند مرجع نظری جدیدی برای نوسازی روستاها ارائه دهد ، سیاست های کاهش موجود را بهبود بخشد و در برخورد با مسائل مربوط به کاهش اراضی صنعتی روستایی در مناطق مختلف چین محبوبیت یابد.