محمد حسین امین ابراهیم آبادی

بخش تولید چین با مقررات سخت افزاری زیست محیطی به طور فزاینده ای در حال رشد است. رشد پایدار این بخش بستگی به این دارد که بنگاهها چگونه می توانند محدودیتهای مالی را به بهترین وجه کاهش دهند ، از جمله هزینه های بالای تأمین مالی خارجی که در تولید پاکتر دخیل است. برای پرداختن به این چالش ، این مطالعه به بررسی چگونگی تأثیر رفتارهای مالی شرکتهای چینی بر آلودگی ناشی از تولید با نشان دادن مکانیسم های محدودیت مالی می پردازد. ما استدلال می کنیم که دارایی های نقدی به طور قابل توجهی سرمایه گذاری کنترل آلودگی را با سهم حاشیه ای ۱/۰ درصد تأمین می کنند ، که می توان با پایین بودن هزینه مالی دارایی های آنها توضیح داد. علاوه بر این ، نتایج تجربی ما نشان می دهد که الف) بنگاه های اقتصادی محدود به احتمال زیاد از پول نقد برای هموار کردن محدودیت های مالی برای تأمین سرمایه گذاری در کنترل آلودگی استفاده می کنند. ب) جریان داخلی وجه نقد فقط از سرمایه گذاری در زمینه آلودگی در بنگاه های اقتصادی محدود حمایت می کند ، یعنی شرکت هایی که توانایی ضعف در پرداخت بدهی و هزینه های بالاتر از بدهی را ندارند ، ترجیح می دهند از پول نقد برای صاف کردن فعالیت های سرمایه گذاری کنترل آلودگی خود استفاده کنند. بطور قابل توجه ، بدهی به طور قابل توجهی هزینه های بالای سرمایه گذاری در کنترل آلودگی را در سطح کلی ۰/۰۴ درصد کاهش می دهد. علاوه بر این ، تأثیر سرمایه گذاری در زمینه کنترل آلودگی در حمایت از پول نقد بویژه در صنایعی که آلودگی بیشتری دارند و دارای نیروی کار بیشتری هستند ، با سهم حاشیه ای معادل ۰٫۱۴ ۶۳ و ۶۳/۰٪ تأثیرگذار است. سرانجام ، درمی یابیم که سرمایه گذاری دارایی های ثابت و سرمایه گذاری دارایی های نامشهود به ترتیب سرمایه گذاری کنترل آلودگی را به ترتیب ۰٫۱۱٪ و ۰٫۵۲٪ کاهش می دهند.