ما در مورد تأثیر میزان شباهت بین محیط تصمیم گیری شخص و تأثیر یک شخص مرجع در گزارشگری بودجه بررسی می کنیم. نظریه خود طبقه بندی حاکی از آن است که شباهت بیشتر محیطی باعث می شود افراد رفتار خود را برای رعایت هنجارهای اجتماعی همسالان در همان محیط تنظیم کنند. ما به یک محیط گزارشگری نگاه می کنیم که مدیران می توانند شباهت محیطی را مشاهده کنند اما نمی توانند رفتار همسالان را رعایت کنند (به عنوان مثال ، مدیران گزارش های بودجه خود را بین بخش ها ابلاغ نمی کنند). در این تنظیم ، متوجه می شویم که مدیران با یک محیط تصمیم گیری مشابه با مدیر همسالان ، بودجه بالاتری را نسبت به مدیرانی که با یک محیط تصمیم گیری متفاوت مواجه هستند ، گزارش می دهند. علاوه بر این ، مطابق با این ایده که مدیران درک خود را درباره هنجارهای اجتماعی گروه بر اساس رفتار مورد نظر خود پایه گذاری می کنند ، وقتی رفتار همسالان غیرقابل کنترل است ، شواهدی می یابیم که مدیران با توجه به شرایط محیطی مشابه ، پیش بینی می کنند که همسالان گزارش خود را طبق گزارش خود انجام دهند. یافته های ما بینش ارزشمندی را درمورد اینکه چگونه محیط های همسالان ، بدون آگاهی از اقدامات همسالان ، می توانند به طرز ظریفی بر رفتارهای مدیریتی تأثیر بگذارند ، ارائه می دهند.