در بسیاری از گونه های پستانداران ، نرها برای کشتن نوزادان غیر مرتبط و / یا جنین انتخاب می شوند تا زنان شیرده و باردار زودتر از آنچه در غیر این صورت شروع به دوچرخه سواری می کنند. در نتیجه ، زنان برای جلوگیری از ابتلا به شیرخواران و جنین ها ، تعداد زیادی از برنامه های مقدماتی را تکامل داده اند. یکی از مقابلههای پیشنهادی ، اثر بروس است ، یک استراتژی ظاهراً پرهزینه که در آن ، زنان تلقیح و یا باردار ، سرمایه گذاری تولید مثلی در جنین یا جنین در حال رشد را به دنبال قرار گرفتن در معرض مردان غیر متوقف متوقف می کنند. در اینجا من یک مدل کمی را ارائه می دهم که می خواهد توضیح دهد که در چه شرایطی زنان انتخاب خواهند شد تا اثر بروس (یعنی بلوکه کردن یا خاتمه دادن حاملگی) را به نمایش بگذارند و نه اینکه خطر ابتلا به شیرخواری یا جنین در آینده را نشان دهند. من برای اولین بار یک مدل تحلیلی از هزینه های اثر بروس نسبت به هزینه های احتمالی جنین یا نوزاد را ارائه می دهم. سپس من پیش بینی های حاصل را با استفاده از یک مدل مبتنی بر فرد که تحت شرایط زیست محیطی مناسب کار می کند ، آزمایش می کنم. مدل مبتنی بر فرد پیش بینی می کند که سطح شیرخوار متوسط ​​و متوسط ​​اما زیاد اما پایین نیست و می تواند انتخابی برای اثر بروس ایجاد کند. در مقابل ، خطر جنین به تنهایی بعید به نظر می رسد منجر به انتخاب اثر Bruce شود ، اگرچه خطر جنین همراه با خطر قابل توجهی از مرگ و میر زنان به دنبال حمله جنینی است. این مدل به درستی تکامل اثر بروس در geladas ، Theropithecus gelada را پیش بینی می کند ، و بطور صحیح عدم وجود یک اثر بروس در بابون های چاکما ، Papio ursinus و بابون های زرد ، Papio cynocephalus را پیش بینی می کند. سرانجام ، من چارچوبی را ارائه می دهم که براساس آن محققان می توانند پیش بینی کنند که آیا انتظار دارند در گونه های مورد مطالعه خود شاهد وجود شیرخوار ، سموم و یا اثر بروس باشند.