چند منظوره با دو عنصر مهم مشخص می شود: وجود چندین کالای مشترک و خروجی غیر کالایی (NCO) ، و اینکه NCOs ویژگی های خارجی کالاهای عمومی را نشان می دهد. اصطلاح “چند منظوره” تقریباً در خارج از کشاورزی استفاده نمی شود. با این حال ، چندین موضوع مورد بحث در ادبیات شیلات و در زمینه های بین المللی به وضوح به تهیه کالاهای عمومی و تولید مشترک اشاره دارد. نکته اصلی این است که تشخیص دهیم که آیا شیلات ، مشابه کشاورزی ، مزایای دیگر (عمومی) را بالاتر از عملکرد اصلی تأمین مواد غذایی خود ارائه می دهد. در این مقاله یک چارچوب نظری برای طبقه بندی و ارزیابی چند منظوره در شیلات ایجاد شده است و گزینه های سیاست برای افزایش (از طریق چند منظوره) رفاه اجتماعی را تشریح می کند. NCO ها عبارتند از: NCO های مربوط به زیست بوم و وابسته به تنوع زیستی ، سایر کالاهای عمومی / بدی های زیست محیطی ، میراث فرهنگی و زنده ماندن ساحلی ، خارجی بودن اشتغال ساحلی ، امنیت غذایی و مزایای استراتژیک. ویژگی های اصلی NCO که باید مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد میزان میزان مشترک بودن بین کالاهای کالایی و NCO و توزیع حقوق مالکیت بر روی سهام ماهی و NCO است. گزینه های سیاست برای افزایش رفاه اجتماعی شامل برنامه های فرماندهی و کنترل ، ابزار مبتنی بر بازار (به عنوان مثال ، پرداخت خدمات اکوسیستم) و مناطق تحت حمایت دریایی است. مؤسسات تأسیسات دریایی معمولی یا سایر سازمان های شیلات امروزی ممکن است چارچوبی برای تأمین کمسیون پولیس ملی باشد. یارانه های شیلات ، که به دلیل صید بیش از حد ماهیگیری است ، در صورتی که اجازه افزایش مزایای اجتماعی را بدهند ، با توجه به مبلغ صید و ارزش فرآورده های مخدر ، توجیه می شود. به ویژه ، مشوقها ممکن است برای حمایت از شیلات در مقیاس کوچک یا سایر فناوریهای کم کارآمد ضروری باشد.