جستجوی مستمر رویه های مسئولانه و پایدار در صنعت گردشگری ، راه های جایگزین برای توسعه گردشگری را هموار می کند. اغلب ، جوامع محلی در پیش زمینه این استراتژی های کارآفرینی و کارآفرینی گردشگری نوآورانه قرار دارند. ظهور بنگاههای اجتماعی که در جهانگردی فعالیت می کنند ، مجدداً برنامه اشتغال و توسعه جوامع محروم و توسعه نیافته را بطور پایدار از طریق صنعت بازگرداند. کارآفرینی اجتماعی گردشگری (TSE) به عنوان یک استراتژی مبتنی بر بازار برای رسیدگی به مشکلات اجتماعی ضمن به حداکثر رساندن مزایا و به حداقل رساندن پیامدهای منفی که ممکن است گردشگری برای جوامع میزبان ارائه دهد ، پیشنهاد شده است. تا به امروز ، درک محدودی از چگونگی TSE می تواند عامل توسعه دهنده پایدار جامعه باشد. هدف این مقاله پرداختن به این شکاف دانش با مفهوم سازی TSE به عنوان یک استراتژی جامع تر برای توسعه پایدار جامعه است. با تجزیه و تحلیل انتقادی ادبیات ، این مقاله TSE را در داخل و برای توسعه جامعه قرار داده است. چارچوبی مفهومی که شامل مفاهیم توسعه جامعه ، کارآفرینی عمومی عمومی و اصول TSE و چشم اندازهای سرمایه های جامعه است ، پیشنهاد می شود. این مقاله مفهومی به ادبیات نوظهور در مورد TSE کمک می کند و ممکن است به هنگام ایجاد بنگاه های اجتماعی اجتماعی محور ، به بازیگران سیستم TSE کمک کند.