محمد حسین امین ابراهیم آبادی

انتظار می رود برنامه های سرمایه گذاری کشاورزی ملی در کشورهای در حال توسعه مبتنی بر شواهد باشد ، فرآیندهای توسعه گسترده را منعکس کند و سهم خود را در نتایج سطح بالا مانند رشد اقتصادی و کاهش فقر اندازه گیری کند. ما یک رویکرد سیستم در سراسر اقتصاد را ارائه می دهیم که ترکیبی از تجزیه و تحلیل اقتصادسنجی پس از خانوار (با استفاده از تطبیق نمره گرایش) از اثرات سرمایه گذاری با مدل سازی قبلی از پیوندهای رشد و فقر (با استفاده از یک مدل تعادل کلی محاسبه شده پویا با تفکیک مکانی). ما این رویکرد را به صورت گذشته نگر در موزامبیک اعمال می کنیم. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که برنامه سرمایه گذاری کشور از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷ با وجود دوبرابر کردن هزینه های عمومی برای کشاورزی ، به اهداف رشد ملی نخواهد رسید. به جای افزایش هزینه ها ، دولت باید منابع خود را به جای استفاده از یارانه های آبیاری و کود ، به سمت تحقیق و توسعه کشاورزی اختصاص دهد. ارائه خدمات الحاقی به افراد کوچک برای افزایش رشد و کاهش فقر در کلیه مناطق کشور مؤثر است. با توجه به شرایط کشاورزی کمتر مطلوب ، سرمایه گذاری در زمینه آبیاری به دلیل رشد اقتصادی مطلوب در منطقه جنوبی کشور از رشد فایده ای برخوردار است. این نتیجه گیری در مورد فرضیات درباره کارآیی سرمایه گذاری قوی است. همانطور که در موزامبیک نشان داده شده است ، رویکرد ما یک چارچوب مداوم برای ارزیابی برنامه های سرمایه گذاری کشاورزی بخش قبل از بخش بر اساس رشد ، فقر و ملاحظات سهام منطقه ای فراهم می کند. رویکرد ما ارزیابی های سطح خانه را با افزایش اهمیت آنها برای برنامه ریزی ملی تکمیل می کند.