مدیران تقریباً همیشه درآمد غیر GAAP را برای حذف اثرات هزینه های خرید و بازسازی ، استهلاک نامشهودها و اختلالات تعریف می کنند. من می دانم که مدیران با سابقه گزارش درآمدهای غیر GAAP طوری عمل می کنند که گویی در هنگام انجام فعالیت های واقعی و انتخاب حسابداری ، وزن کمتری را در این هزینه های محروم قرار می دهند. آنها مالکیت بیشتر و بزرگتری را دنبال می کنند ، در کل سرمایه گذاری بالاتری دارند ، به احتمال زیاد بازسازی می شوند و احتمالاً نقص اختیاری را تشخیص می دهند. در یک تفاوت بین اختلافات ، متوجه می شوم که شرکت های گزارش دهی غیر GAAP به دنبال تغییر اساسی در قوانین حسابداری برای تغییر ساختار شناسایی هزینه ، کمتر احتمال دارد فعالیت های تغییر ساختار خود را تغییر دهند. سرانجام ، در تجزیه و تحلیل های تکمیلی ، متوجه می شوم که شرکت های گزارشگر غیر GAAP تمایل دارند این فعالیت های واقعی و انتخاب های حسابداری را سال بعد از سال تکرار کنند ، و در نتیجه هزینه های کالاهای ویژه ویژه تداوم داشته باشد.