در هند از زمان چاراکا و سوشرووتا از داروهای بومی در معالجه بیماری دیابت استفاده شده است. گیاهان همیشه منبع نمونه ای از داروها بوده اند و بسیاری از داروهای موجود در حال حاضر مستقیم یا غیرمستقیم از آنها گرفته شده اند. اطلاعات اتنوبوتانیک گزارش می دهد که حدود ۸۰۰ گیاه ممکن است دارای پتانسیل ضد دیابتی باشند. از بین چندین گیاه دارویی هند ۳۳ گیاه مورد بررسی قرار گرفت. مؤثرترین گیاهان دارویی آنتی بیوتیک هندی عبارتند از: Acacia arabica، Aegle marmelose، Agrimonia eupatoria، Allium cepa، Allium sativum، Aloe vera، Azadirachta indica، Benincasa hispida، Beta vulgaris، Caesalpinia bonducella، Citrullus colucynthisus، coccinia Gymnema sylvestre، Hibiscus rosasinesis، Ipomoea batatas، Jatropha curcus، Mangifera indica، Momordica charantia، Morus alba، Mucuna pruriens، Ocimum sanctum، Pterocarpus marsupium، Punica granatum، Syzigium cumini، Tinospora gora طیف گسترده ای از اصول فعال مشتق از گیاه به نمایندگی از ترکیبات شیمیایی بی شماری فعالیت سازگار با استفاده احتمالی آنها در درمان دیابت را نشان داده است.