محمد حسین امین ابراهیم آبادی

یخچال های طبیعی مخازن بلند مدت آب شیرین هستند که در تنظیم میزان دسترسی به آب در طول سال نقش دارند. پیش بینی می شود در صورت ادامه روند ذوب ، یخچال های طبیعی تا اواسط قرن بیست و یکم ناپدید می شوند. مناطقی که در پایین دست از این یخچالهای طبیعی قرار دارند ، از دهه ۸۰ میلادی شاهد افزایش تدریجی مصرف آب بوده اند ، عمدتاً به دلیل تبدیل محصولات زراعی سنتی به محصولات پر آب بیشتر ، گسترش منطقه کشاورزی آبیاری شده و نوسازی تکنیک های کشاورزی که باعث ایجاد انگیزه برای گسترش می شود. استفاده از آب افزایش مداوم مصرف آب با سناریوی پیش بینی شده آینده ، که در آن کاهش تأمین آب به عنوان یک سرویس مهم اکوسیستم پیش بینی می شود ، به ویژه در ایام تابستان های خشک ، پیش بینی نمی شود. در این مطالعه ، ما یک چشم انداز به روز در مورد تکامل یخچال های طبیعی در طرف اسپانیایی پیرنه را ارائه می دهیم. سپس نرخ ذوب (از نظر حجم) این یخچال ها را محاسبه می کنیم تا سهم آب آنها در حوزه آبخیز مربوطه را تخمین بزنیم. این نتایج با داده های موجود در مورد مصرف آب برای هر حوزه آبخیز ترکیب شده است ، و با هدف ارائه آینده ای پایدار برای مردم محلی ، ما مجموعه ای از اقدامات تطبیقی ​​را پیشنهاد کرده ایم که در مناطق دیگر که در آن میزان دسترسی به آب به تدریج تبدیل به یک موضوع شده است ، پیشنهاد شده است. این اقدامات بر تنوع بخشیدن به بیشترین مصرف آب در منطقه (کشاورزی) متمرکز شده است تا آینده ای سازگار با خدمات اکوسیستم که منطقه قادر به ارائه آن است ، باشد.