در این مقاله هزینه های دارایی های پولی و خدمات کارت اعتباری با ریسک نرخ بهره به فرض عدم تفکیک بین مدت به دست آمده است. نظریه Barnett و Su (2016) مبنی بر مجاز شمول خدمات معامله کارت اعتباری در جمع های پولی دیویزیا. تعدیل ریسک در تئوری آنها براساس مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه مصرفی (CCAPM) تحت تفکیک بین فاصله ای است. پازل حق بیمه عدالت در تنظیم ریسک CCAPM به بازده سهام عادی ، بر تعصب رو به پایین متمرکز است. با وجود ریسک بالای نرخ بهره کارت اعتباری ، تعدیل ریسک با فرض CCAPM از تفکیک بین فاصله بین مدت ممکن است به همین ترتیب کوچک باشد. در حالی که تعصب رو به پایین شناخته شده از تنظیم ریسک CCAPM نگرانی کمی با مجموعه های پولی Divisia که شامل دارایی های پولی کم خطر هستند ، وجود دارد که تعصب رو به پایین را نمی توان نادیده گرفت ، پس از آنکه خدمات کارت اعتباری با ریسک بالا شامل می شود. ما معتقدیم که گسترش به تفکیک بین فاصله بین مدت می تواند یک تنظیم خطر غیر قابل اغماض باشد ، همانطور که توسط بارنت و وو (۲۰۱۵) تأکید شده است.
در این مقاله ، ما مبلغ پولی Divisia به کارت اعتباری افزوده شده را به صورت عدم ریسک و عدم تفکیک بین مصرفی در مصرف ، گسترش می دهیم. نتایج ما برای “مصرف کننده نماینده” است که بر همه مصرف کنندگان جمع شده است. در حالی که ریسک نرخ بهره کارت اعتباری ممکن است برای برخی از مصرف کنندگان کم باشد ، نوسانات نرخ بهره کارت اعتباری برای مصرف کننده نماینده زیاد است ، این امر به دلیل نوسانات زیاد داده های فدرال رزرو در مورد نرخ بهره کارت اعتباری تجمیع شده بر روی مصرف کنندگان است. یکی از روشهای معرفی عدم تفکیک بین فاصله ای ، فرض کردن شکل گیری عادت است. ما این امکان را کشف می کنیم.