در شرایطی که هضم بی هوازی موضوعی بحث برانگیز است ، تعجبی ندارد که بین ۲۰ تا ۳۰ درصد پروژه های هضم بی هوازی رها شده اند ، عمدتا به دلایل مخالفت محلی ، مشکلات هماهنگی بین ذینفعان و اجرای حاکمیت ارضی واقعی. قادر به مقابله با چالش های پیش آمده در هنگام تنظیم پروژه است. در نتیجه می توانیم نقشی را که مقامات ارضی محلی می توانند برای ترغیب به توسعه بیوگاز در فرانسه بازی کنند ، زیر سؤال ببریم. ما از مصاحبه های نیمه ساختار یافته که با ذینفعان هضم بی هوازی انجام شده است برای شناسایی کارکردهای اصلی واسطه گری سرزمینی (و عناصر خاص آنها) استفاده می کنیم که مقامات محلی می توانند برای تشویق استقرار و موفقیت این پروژه ها داشته باشند. مقامات محلی نقش واسطه گری را توسط (i) تضمین نزدیکی مکانی و شناختی بین بازیگران ، (ب) بسیج منابع سرزمینی و حمایت از لنگرگاه محلی (iii) نصب اعتماد در بین ذینفعان محلی و (IV) با مشارکت در نقش محرک عرضه (ورودی) گیاهان بیوگاز و خرید انرژی تولید شده (خروجی).