فرضیه
زمین یکی از قدیمی ترین مواد پایه سیلیکات در میراث سنگ است که هنوز هم در معماری در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. مواد گل رس بسیار مستعد ابتلا به فرسایش بادی و آب هستند و منجر به از بین رفتن انسجام و فروپاشی می شوند. تثبیت کننده های متعارف (alkoxysilanes ، پلیمرهای مصنوعی یا طبیعی) فاقد سازگاری فیزیکی و شیمیایی یا اثربخشی هستند و می توانند تخریب را تقویت کنند. ما برای اولین بار نانو کامپوزیت ها را برای ادغام سطح خشت ، یعنی آجرهای خاکی نشده که اغلب حاوی الیاف ارگانیک و آهک هستند پیشنهاد می کنیم.
آزمایش
ما با توجه به واکنش پوزولانیک بین نانوذرات سیلیس و کلسیم هیدروکسید کلسیم ، برای تثبیت بستر پودری ، ما مورد بررسی قرار داده ایم ، تقلید از تنظیم سیمان پرتلند ، تشکیل هیدرات سیلیکات کلسیم (CSH) در تخلخل های خشتی. فرمولاسیون های مختلف توسط طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) ، پراش پرتو X (XRD) ، میکروسکوپ الکترونی روبشی و انتقال (SEM ، TEM) ، پراکندگی نور پویا (DLS) و توربیدیمتری (طیف سنجی UV-Vis) مشخص شد.
یافته ها
کامپوزیت سه تایی ساخته شده از نانوذرات SiO2 ، نانوذرات Ca (OH) 2 و سلولز هیدروکسی پروپیل ، در اتانول (۴: ۱) پراکنده شد: مخلوط آب ، فرموله شد. هر مؤلفه با ادوبی سازگار است و در ادغام آن نقش دارد. درمان نمونه های خشت با کامپوزیت منجر به تشکیل محلول CSH می شود ، مقاومت در برابر چرخه های لایه برداری ، سایش و خشکی و بدون تغییر زیبایی ایجاد می کند. این امر چشم اندازهای جدیدی را در زمینه حفظ یکی از مصالح ساختمانی که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ، باز می کند.