محمد حسین امین ابراهیم آبادی

تحقیقات اعتراف می کنند که صنعت ساختمان سازی در استرالیا از برآورده کردن الزامات پایداری کوتاهی کرده است. در حال حاضر ، مسئولیت انتقال صنعت ساختمان به صنعتی که پایدار است ، عمدتاً بر عهده ابزارهای حاکمیت کم کربن مانند کدهای اجباری و ابزارهای رتبه بندی پایداری است. رفتار گروه ها ، تعامل بازیگران فردی ، رابطه بین رفتارهای بازیگران و سطح گروهی که بر اجرای این ابزارها تأثیر می گذارد ، فقط توجه جدی را به خود جلب کرده است. بنابراین این مطالعه می کوشد فراتر از بحث ابزارها و شناسایی طیف گسترده ای از عوامل جلوگیری از پایداری در صنعت ساختمان استرالیا باشد. این جلسه به بحث و گفتگوهای گروه متمرکز با ۲۶ متخصص برجسته پایداری و از سراسر کشور برگزار می شود. در حالی که ، کار قبلی روی موانع پایداری پیش از شناسایی عوامل احتمالی علیت ، این مطالعه با انتقال پایداری به عنوان لنزهای نظری انجام شده و این امکان را به وجود می آورد که موانع جدید و در عین حال ناشناخته ای پدیدار شود. در واقع ، در حالی که یافته ها طیف وسیعی از کاستی های فنی مانع از انتقال پایداری را تأیید می کند ، نشان داده می شود که مانع عمیق تر شیوع اکوسیستم پایداری ناکارآمد است که در آن گروه های ذی نفع دارای سکوت از رژیم های انتقالی ناکارآمد استرالیا برای سود خود استفاده می کنند. پیامد عملی این است که تلاش های فعلی برای تصفیه ابزارهای رتبه بندی و اصلاح شیوه های ساختمان – راه حل های شناسایی شده در تحقیقات قبلی – برای تأثیر گذار معنی دار کافی نخواهد بود ، مادامی که کاربران نهایی از مزایای ساختمان های پایدار ، محروم ، گیج و بدون استفاده باقی بمانند.