محمد حسین امین ابراهیم آبادی

وجود نور طبیعی در فضاهای داخلی سلامت ، رفاه و بهره‌وری انسان ، به ویژه در محیط کار را بهبود می بخشد. آیا مزایای اجتماعی نور روز به ارزش اقتصادی تبدیل می شود که توسط مستاجرین اداری که می خواهند بپردازند اندازه گیری می شود؟ با استفاده از نمونه ای از فضاهای اداری ۵۱۵۴ در منهتن ، ما برای تعیین ارزش حاشیه ای از نور روز در دفاتر ، شبیه سازی نور روز شهری را با یک مدل ارزیابی هادونیک جفت می کنیم. ثابت نگه داشتن سایر فاکتورها ، در می یابیم که فضاهای اشغالی با دسترسی به مقادیر زیاد از نور روز (همانطور که توسط ۵۵٪ استقلال روزانه فضایی اندازه گیری می شود) دارای حق بیمه ۵-۶٪ نسبت به فضاهای اشغالی با مقادیر کم نور روز هستند (همانطور که کمتر از اندازه گیری می شود استقلال روزانه ۵۵٪ فضایی). ما توزیع نور روز در هر طبقه اداری را بطور جداگانه و با در نظر گرفتن ویژگی های معماری و خاص مکان شبیه سازی می کنیم. سپس با استفاده از مدل hedonic ، ارزش افزوده نور روز را در فضاهای اداری تعیین می کنیم. نتایج نشان می دهد ، برای اولین بار ، حدود ۷۴ درصد از فضاهای اداری در سراسر منهتن از تابش روز کم برخوردار هستند ، و اینکه در یک محیط متراکم شهری با تمایز در سطح روز ، مستاجران از نور روز زیاد ارزیابی می کنند. مقدار نور روز مستقل از سایر مشخصات ساختمان ، محله و قرارداد است. با آشکار ساختن ارزش افزوده نور روز در فضاهای اداری تجاری ، پیشنهاد می کنیم نور روز یک محرک اصلی طراحی باشد و بنابراین باید در طراحی ، سیاست گذاری ، برنامه ریزی و تأمین اعتبار پروژه در نظر گرفته شود.