محمد حسین امین ابراهیم آبادی

مشارکت جامعه در آکادمی های جهانگردی به عنوان ابزاری برای القای توسعه پایدار گردشگری در کانون توجه قرار گرفته است. با این حال ، با وجود تمجید عمیق از ادبیات ، مقصد اغلب در عملیاتی کردن مشارکت مؤثر جامعه مؤثر نیستند. با استفاده از لنزهای نظریه ذینفعان و نردبان مشارکت شهروندان آرنشتین ، مطالعه حاضر به بررسی مشارکت جامعه در منطقه Dinsho در پارک ملی کوههای بیل ، اتیوپی جنوب شرقی می پردازد. از الگوی مشارکت شهروندان آرنشتاین برای درک بهتر میزان مشارکت جامعه در فرایند توسعه گردشگری استفاده می شود ، در حالی که تئوری ذینفعان برای دستیابی به یک بینش عمیق تر در مورد منافع ذینفعان به همراه راهکارهای مدیریتی مربوطه اتخاذ شده است. یافته های تحقیق آشکار می کند که در دینشو ، مشارکت جامعه در حال حضور مطابق با زنجیره عدم مشارکت است که در آن شهروندان صرفاً با مشارکت شبه و توهین آمیز فریب می خورند و منجر به تقسیم سود ناعادلانه شده است. براساس یافته های مطالعاتی ، محققان به چالش می کشند که مشارکت جوامع در توسعه گردشگری به پیشینه اقتصادی دروازه بانان و جوامع متکی است و استدلال می کنند که در محلی که جامعه از نظر اقتصادی ضعیف است و دروازه بان های دستکاری شده وجود دارد ، اطمینان از مشارکت جامعه چالش برانگیز تر است. این به نوبه خود ، روی کارآیی پایدار زمین و استفاده از منابع تأثیر منفی می گذارد و منجر به ویرانی غیرقابل برگشت به روی زیستگاههای حساس از نظر زیست محیطی مانند پارک ملی کوهستان بیل می شود.