در چند سال گذشته تغییرات قابل توجهی در تأمین اعتبار پروژه های بزرگ زیرساختی از جمله نیروگاه های هسته ای مشاهده شده است. در مدلهای مالی باید عواملی از جمله سرمایه گذاری بالا ، دوره های طولانی ساخت و ساز ، دوره های طولانی بازپرداخت سرمایه ، مشکلات مرتبط با چرخه سوخت از جمله امنیت تأمین ، مبادله و ذخیره سوخت ، عدم گسترش استفاده شود. به طور سنتی ، تنها نهادهایی که با مشکلات و خطرات ذکر شده در بالا روبرو بودند ، شرکت های بزرگ ، عمودی یکپارچه ، دولتی یا تنظیم شده و دارای حمایت از حاکمیت بودند. همچنین ، تنها آنها توانسته اند و مایل به تأمین اعتبار سرمایه گذاری هستند. این تغییر به منظور متنوع سازی منابع تأمین مالی و گسترش هزینه‌ها و ریسکها در بین گروه‌های متعدد سرمایه گذار ، علاقه بیشتری به بازارهای جهانی سرمایه دارد. تحول مدلهای مالی نیروگاههای هسته ای در جهان بر اساس روند زیر صورت می گیرد: تأمین اعتبار دولت ، تأمین اعتبار شرکت ، تأمین اعتبار ترکیبی ، تأمین مالی پروژه. این تغییر و تحول به جای کاهش سهم در بودجه عمومی ، به سمت مشارکت بیشتر سرمایه خصوصی در حال حرکت است. مقاله بحث مفصلی در مورد چند مدل مالی مدرن است: تأمین بودجه دولت به دولت ، ضمانت وام ، توافق خرید قدرت با حمایت دولت میزبان (PPA) ، تأمین مالی فروشنده و تأمین اعتبار سرمایه گذار.