به طور کلی مصرف تزریق چای و گیاهان دارویی رو به افزایش است. میزان رو به رشد مصرف چای و تزریق در سراسر جهان به خواص تقویت کننده سلامتی و روند زندگی سالم و همچنین با فرض عوارض جانبی حداقل یا بدون سمی در هنگام مصرف در مقادیر زیاد در مقایسه با داروهای مصنوعی مرتبط است. با این حال ، چای و گیاهان مورد استفاده در تهیه تزریق می توانند با مایکوتوکسین ها آلوده شوند ، که در حال حاضر هیچ سطح حداکثر مشخص نشده است.
در این زمینه ، این مطالعه با هدف تجزیه و تحلیل چای ها و گیاهان دارویی در دسترس تجاری که به عنوان تزریق مصرف می شوند و میزان قرار گرفتن در معرض مایکوتوکسین های AF و ZEA را ارزیابی می کنیم. با این هدف ، ۳۷ نمونه از چای و گیاهان دارویی که از نظر تزریق به عنوان تزریق از طریق یک مجموعه تحلیلی SPE-ELISA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تقریبا ۸۴٪ از نمونه های مورد بررسی حداقل برای یکی از مایکوتوکسین ها و ۴۳٫۲۴٪ برای هر دو AF و ZEA مثبت بودند. هیچ یک از نمونه های منفی برای هر دو AF و ZEA چای نبودند (یعنی برگرفته از Camellia sinensis). تقریباً ۶۵٪ نمونههای مورد بررسی برای AF (18/7 8 14/14 μ میکروگرم بر کیلوگرم) مثبت بودند. به طور کلی ، چایها بالاترین میزان آلودگی AFS را نسبت به گیاهان دارویی نشان می دهند. همچنین قابل توجه است که تمام نمونه های چای مورد تجزیه و تحلیل مثبت مثبت بودند. شصت و دو درصد از نمونه ها با یک ZEA (5.31 ± ۸۷/۸ میکروگرم بر کیلوگرم) آلوده شدند. از نظر آماری سطح معنی داری بالاتر از ZEA در نمونه های تولید شده ارگانیک مشاهده شد. نمونه های فروخته شده به صورت عمده (یعنی بسته بندی نشده) نمونه هایی با بالاترین سطح ZEA بودند. بیشترین میزان AF و ZEA در گلهای بابونه (۱۵/۲۸ میکروگرم بر کیلوگرم) ، دومین گیاه دارویی پر مصرف در پرتغال مشاهده شد.
میزان قرار گرفتن در معرض پرتغالی ها در برابر این مایکوتوکسین ها از طریق مصرف چای و گیاهان دارویی که برای تهیه تزریق از بین رفته اند ، از طریق تخمین مصرف روزانه (EDI) ارزیابی شد. برای AFS ها EDI 0.13 نانوگرم / کیلوگرم وزن بدن در روز بود که ۶۴٫۱۲٪ از TDI پیشنهادی را نشان می دهد. در ارزیابی خطر ، بدترین سناریو مربوط به گیاهان دارویی تولید شده معمولی (۴۵/۱۲۲٪) بود. در مقابل ، چای و گیاهان دارویی کمک چندانی به قرار گرفتن در معرض جمعیت پرتغال در برابر ZEA نمی کنند (EDI = 0.08 نانوگرم در کیلوگرم وزن بدن در روز).
نتایج به دست آمده ، نیاز به مطالعات بیشتر را برای ارزیابی میزان بروز این مایکوتوکسین ها در این کالاهای مواد غذایی در افزایش مصرف ، به منظور نظارت بر میزان قرار گرفتن در معرض جمعیت و در صورت توجیه ، به عنوان مبنایی برای تعیین حداکثر محدودیت ها برای کنترل نشان می دهد.