در این مقاله ، رویکرد نابرابری درآمدی در برابر نابرابریهای بهداشتی توصیف و نقد شده است. سپس یک مدل جایگزین مبتنی بر کلاس از طریق تمرکز بر علل و نه تنها پیامدهای نابرابری درآمدی ارائه می دهد. در این مدل ، رابطه بین نابرابری درآمد و سلامت به عنوان یک مورد خاص در یک زنجیره علیت گسترده تر ظاهر می شود. استدلال می شود که روندهای اجتماعی و سیاسی اجتماعی و اقتصادی جهانی و ملی باعث افزایش قدرت طبقات تجاری و کاهش طبقات کارگر شده است. سیاستهای نئو لیبرال همراه با این روندها منجر به افزایش نابرابری درآمدی بلکه فقر و دسترسی نابرابر به بسیاری از منابع مرتبط با سلامت شد. اما فشارهای بین المللی به سمت آموزه ها و سیاستهای نئولیبرالی به دلیل تفاوت های تاریخی که در ساختارهای طبقاتی و نهادی تعبیه شده است ، از طرف ملل مختلف با یکدیگر متفاوت است. داده های ارائه شده نشان می دهد که نئو لیبرالیسم با فقر و نابرابری درآمدی بیشتر و نابرابری های بهداشتی بیشتر در کشورها همراه است. علاوه بر این ، کشورهایی که دارای رژیم های رفاهی سوسیال دموکراتیک هستند (یعنی کشورهایی که نئو لیبرال هستند کمتر است) نسبت به کشورهایی که نئو لیبرال تر هستند دارای سلامتی بهتری هستند. مقاله با گفتگو درمورد اینکه چه گام های بعدی برای “فراتر از فرضیه نابرابری درآمدی” برای در نظر گرفتن مجموعه گسترده ای از عوامل اجتماعی اجتماعی سلامت لازم است ، نتیجه گیری می کند.