محمد حسین امین ابراهیم آبادی

پردازش همزمان روغن بیولوژیکی خام به دست آمده از زیست توده لیگنوسلولزی در پالایشگاه های نفتی موجود ، یک استراتژی کوتاه مدت کاهش گازهای گلخانه ای را با تولید سوخت هیدروکربن جزئی تجدیدپذیر و سازگار با زیرساختها با حداقل سرمایه مورد نیاز نشان می دهد. یک عامل بازدارنده برای صاحبان پالایشگاه در معرض خطر این است که ممکن است قبل از هرگونه تغییر در عملیات پالایشگاه به دلیل تغییرات احتمالی انتشار هوا ، نیاز به تغییر در پروانه هوایی آنها باشد. با این حال ، کمبود اطلاعات در مورد تغییرات احتمالی انتشار هوا ناشی از فرآوری همزمان فرآورده های نفتی باعث عدم اطمینان می شود که می تواند باعث به تأخیر افتادن مجوز لازم شود. برای پرداختن به این نگرانی ، ما یک ارزیابی کمی از تغییرات انتشار هوا در طیف وسیعی از کسرهای پردازش همکاریهای زیستی روغن در واحدهای ترکیبی کاتالیزوری سیال پالایشگاهها انجام می دهیم. ما می دانیم که ۹۲٪ از پالایشگاههای نفتی ایالات متحده می توانند ۵٪ یا بیشتر (تا ۲۰٪ وزن) روغن زیتون خام را بدون تحریک الزامات اصلی مجوز ، پردازش کنند. ما سپس تخمین حد بالایی از پتانسیل برای پردازش همزمان روغنهای زیستی با توجه به مجوزها و محدودیتهای فنی ایجاد می کنیم. نتایج ما حاکی از آن است که پالایشگاه های ایالات متحده می توانند ۵۷۳،۰۰۰ بشکه در روز (۰٫۷۹ متر مکعب در ثانیه) از روغن زیستی خام را با هم کار کنند ، که حاکی از ۱٫۹۲ میلیارد پوند گالن بنزین معادل بنزین قابل تجدید در هر سال (۰٫۲۳ متر مکعب در ثانیه) معادل ۱٫۴ است این میزان تجزیه و تحلیل از نوع اول ، فرآیند و مهندسی محیط زیست را با استفاده از مجوز هوا انجام می دهد و اهمیت ملاحظات نظارتی را با آنالیز مهندسی نشان می دهد تا اهمیت تصمیمات مرتبط را با آنالیز مهندسی نشان دهد. خطرات سرمایه گذاری را به حداقل برسانید در حالی که زیرساخت پالایشگاه را به طور کامل اعمال می کنید. این رویکرد جدید در مورد سایر پالایشگاه ها در سایر حوزه های قضایی نیز کاربرد دارد.