تا همین اواخر ، فعالیتهای دانش بنیان عمدتاً در ساختمانهای اداری به عنوان شکل تخصصی زیرساختهای اقتصادی صورت گرفته است. فن آوری های دیجیتال جدید همراه با گذار اقتصادی و سازمانی از شرکتهای بسته به سکوهای آزاد ، الگوی کار را در کلانشهرهای مدرن تغییر داده اند. ساختمان اداری دیگر تنها نوع شناسی محل کار نیست و فعالیت های کاری در سایر مناطق شهری شدت یافته است. بنابراین این سؤال وجود دارد: “چگونه ممکن است شهرهای هوشمند فرهنگ محل کار را در مقیاس شهری خارج از چارچوب تایپولوژی ساختمانهای اداری تفسیر کنند؟” و “از کدام ابزارها و روشها می توان برای نمایش فرهنگ محیط دیجیتال در مقیاس شهری استفاده کرد؟” برای پاسخ به این سؤالات ، مکانهای کاری نه به عنوان فضاهای معماری خصوصی بلکه به عنوان ترکیبی از “تجربیات ذهنی شهری” مشاهده می شوند. تجزیه و تحلیل داده های توییتر شواهدی از فرهنگ فضایی در محل کار در شهرهای جهانی نوآورانه آمستردام ، لندن و پاریس ارائه می دهد که به عنوان تنظیمات رفتاری تعبیر می شود. این تجزیه و تحلیل نشان می دهد که مکان های الگوی اداری عموماً به طور مستقل به دانش مربوط به خدمات شغلی فشرده و تقاضای محل کار توزیع می شود ، همانطور که از طریق تحلیل رسانه های اجتماعی بیان می شود. علاوه بر ساختمانهای اداری ، مراکز ترانزیت ، امکانات شهری و خدمات دیجیتال جدید نقش اساسی را در تغییر دادن محل کار دارند. از این رو ، داده های بزرگ با حرکت به ورای دید عمومی برای کار دیجیتالی در فضاهای بیرونی ، بینش و انگیزه خاصی را برای در نظر گرفتن طراحی محل کار در مقیاس شهری فراهم می کنند.