محمد حسین امین ابراهیم آبادی

در این مطالعه ابتدا عناصر اصلی شهری در ساختار بدنی شهرهای سنتی ایران ، ویژگی های آن عناصر و کارکردهای آنها برای بهبود قابلیت زندگی در رابطه با فضاهای مذهبی ، اقتصادی ، مسکونی ، عمومی ، سیاسی و اداری بررسی شده است. سپس ، این توابع با عملکرد عناصر اصلی در شهرهای معاصر ایران مقایسه می شوند و تفاوت آنها مشخص می شود. این مطالعه همچنین با تأکید بر اینکه برنامه ریزان شهری و طراح باید در دوره زمانی تکامل شهر را مدنظر داشته باشند و استراتژی های آموخته شده از گذشته باید در زمان برنامه ریزان و طراحان شهری در نظر گرفته شود. بنابراین با بررسی عناصر تشکیل دهنده شهرهای سنتی اسلامی در ایران و نگهداری از این عناصر در فضای شهرهای فعلی می توان روشهایی یافت تا محیط بتواند پاسخگوی نیازهای معاصر باشد در حالی که استمرار و صداقت خود را حفظ می کند. ساختار و فضاهای تاریخی.