محمد حسین امین ابراهیم آبادی

این مطالعه به اشکال چند مرحله ای از سازماندهی و پیامدهای عملکرد مربوطه می پردازد. سازمانهایی که دارای معماری چند پایه هستند ، ساختارهای تصمیم گیری سلسله مراتبی داخلی خود را با ساختارهای محلی مساوات و محلی به منظور تشویق همکاری با ذینفعان مستقل قانونی تکمیل می کنند. ما مطالعه خود را در مرحله برنامه ریزی برای چهار پروژه توسعه زیرساختهای با سرمایه (megaprojects) در انگلستان انجام می دهیم. ما ابتدا می دانیم که برنامه ریزی megaproject توسط سازمانهای چند مرکز انجام می شود. ما نشان می دهیم که در این شکل سازمان دهی کننده دارای حق تصمیم گیری نسبت به انتخاب های مرتبه بالا است ، اما اختیارات انتخاب های محلی را با گروه هایی از ذینفعان مستقل به اشتراک می گذارد. ما همچنین نشان می دهیم که چگونه این معماری سازمانی به اختلافات و فشارهای محلی برای آرام کردن اهداف عملکرد می پردازد. سهم اصلی ما یک الگوی احتمالی است که چهار شرط پیشنهاد می کند که عملکرد را با سازماندهی چند هسته ای مرتبط می کند ، خواه یا نه: من) محیط نهادینه یک “اختیار” را برای داوری اختلافات فراهم می کند. و ب) رهبر سیستم می تواند منابع کم اهمیتی را برای آشتی دادن منافع متضاد بسیج کند. ما استدلال می کنیم که چهار شرط کلاس های بسیار متفاوتی از مشکلات مدیریتی را نشان می دهد ، و برای تمرین و سیاست از جمله اما محدود به پروژه های بزرگ محدود نمی کند.