این مقاله ناسازگاری در مقیاس بزرگ در بین سه مورد نیاز سرمایه پرداخت بدهی (SCR) – استانداردهای RBC ، Solvency II و C-ROSS را نشان می دهد. ما نشان می دهیم که ناسازگاری در ارزیابی ریسک تنظیم کننده ها توسط ساختار سبد مختلف در بازارهای بیمه ایجاد می شود. ما برای دستیابی به سه بزرگترین بازار بیمه غیر عمر – ایالات متحده ، اتحادیه اروپا و چین ، سه سبد دارایی استیله شده و اوراق بهادار بیمه می سازیم. ما SCR ها را برای هر نمونه کارها سبک شده در زیر سه سیستم پرداخت بدهی تخمین می زنیم. ناهماهنگی SCR از نظر کل SCR ها ، نسبت های پرداخت بدهی و وزن اجزای SCR برای ماژول های ریسک (زیر) از نظر اقتصادی بسیار بزرگ است. ما می دانیم که تنظیم کننده ها تمایل دارند SCR بالاتر را به یک طبقه دارایی بزرگ و یک خط تجاری کوچک از بیمه بپردازند. نتایج ما نشان می دهد که سیستم های پرداخت بدهی مؤثر بر بازار متمرکز هستند ، و تلاش برای جابجایی SCR های بازار محور به سمت یک سازگار جهانی ممکن است مقررات محلی را در هزینه ها تحریف کند.