محمد حسین امین ابراهیم آبادی

والدین معمولاً درمانهای پزشکی مکمل و جایگزین (CAM) را برای اختلال طیف اوتیسم (ASD) با مراقبت های معمولی ادغام می کنند. هدف از این مقاله (۱) توصیف متداول ترین روشهای درمانی ، (۲) ارزیابی اثربخشی و ایمنی آنها ، و (۳) سازماندهی اطلاعات به صورت عملی برای پزشکان است. ما روشهای درمانی را به چهار دسته ترتیب داده ایم: توصیه می شود ، تحت کنترل ، تحمل و درمان هایی که باید از آنها اجتناب شود. این چهار دسته در یک جدول دو به دو است که دارای اثربخشی و ایمنی یک درمان هستند. برای دستیابی به آستانه “توصیه شده” ، اثر آن باید توسط دو یا چند کارآزمایی تصادفی کنترل شده پشتیبانی شود. علاوه بر ترویج یک شیوه زندگی کلی سالم از طریق تغذیه ، ورزش ، خواب ، مدیریت استرس ، پشتیبانی اجتماعی و پرهیز از نوروتوکسین ها (عادات سالم در یک زیستگاه سالم) ، امیدوار کننده ترین روشهای درمانی استفاده از تحلیل رفتارهای کاربردی ، آموزش های انجام شده توسط والدین ، ​​مکمل های ملاتونین است. برای بهبود خواب ، مکمل های رفع نواقص و موسیقی درمانی. داروها و رژیم های محدود کننده ممکن است برای بعضی از کودکان مفید باشد ، اما با توجه به خطر عوارض جانبی ، باید مصرف آن کنترل شود. بیشتر درمان های مکمل بی خطر هستند ، بنابراین می توان آنها را تحمل کرد ، اما تحقیقات اضافی قبل از توصیه لازم است. با توجه به خطرات ، هزینه ها و شواهد محدودی در مورد کارآیی ، چلای ، سکرتین و اکسیژن هایپر بریک باید از مصرف آن جلوگیری کرد.