محمد حسین امین ابراهیم آبادی

در این مقاله ، به یک مسئله انتخاب سایت خورشیدی با انگیزه یک مطالعه موردی در دنیای واقعی برای تعیین مکان های پایدار برای استقرار سایت های خورشیدی در شرق ایران پرداخته شده است. برای این منظور ، یک رویکرد تصمیم گیری چند معیار ترکیبی (MCDM) ارائه شده است که بهترین و بدترین روش (BWM) را به معیارهای وزن و زیر معیارهای استخراج شده از ادبیات اتخاذ می کند و از آنالیز رابطه خاکستری (GRA) و VIKOR برای رتبه بندی پتانسیل استفاده می کند. مکانها علاوه بر این ، یک روش مبتنی بر شبیه سازی مونت کارلو مبتنی بر شبیه سازی (MCSB) برای تجزیه و تحلیل حساسیت GRA و VIKOR استفاده می شود. در این روش ، دو اقدام کاربردی استحکام به منظور مقایسه عملکرد روشها ارائه شده است. براساس نتایج به دست آمده ، برخی از معیارها از جمله هزینه ساخت و ساز (۱۲۱۲/۰) ، سرمایه گذاری اولیه (۱۶۶/۰) ، تخریب اکوسیستم (۰٫۱۰۳) ، شدت تابش خورشیدی (۰٫۰۸۵) و فاصله از حوضه های آبریز (۰٫۰۸۴) اهمیت زیادی دارند زیرا وزن آنها بیشتر از میانگین متوسط ​​وزن جهانی (۰٫۰۶۲۵). علاوه بر این ، بیرجند ، سربیشه و خضری بهترین مکان برای استقرار سایت های خورشیدی هستند. براساس روش MCSB پیشنهادی ، VIKOR در هر دو روش عملکردی استحکام بالاتری نسبت به GRA دارد. از منظر توسعه انرژی تجدیدپذیر در ایران ، رویکرد پیشنهادی می تواند برای یافتن بهترین مکان برای سایتهای خورشیدی در سایر استانهای ایران استفاده شود.