“جمع آوری روانشناختی” به روند تغییر درون فردی ناشی از تماس پایدار با فرهنگ جدید اشاره دارد و به طور سنتی توسط روانشناسان متقابل فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که تحقیقات جمع آوری در سالهای اخیر با انتقادهای بی شماری روبرو بوده است ، این نسخه خطی را در نظر می گیرد که چگونه بینش روانشناسی فرهنگی می تواند به پیشرفت در این زمینه کمک کند. به طور خاص ، سه ویژگی اصلی چارچوب مفهومی غالب ادغام (“آنچه در زمان ادغام تغییر می کند” ، “چگونگی جمع آوری افراد” و “چگونگی تطابق مردم با فرهنگ سازی”) با توجه به یافته های تحقیق و دیدگاه های نظری اخیر از نظر بررسی و سؤال مورد بررسی قرار می گیرد. روانشناسی فرهنگی. رویکرد تحقیق در مورد ادغام که در اینجا بیان شده است ، تعامل فرهنگی را به عنوان جمع ، پویا ، ضمنی و محور پیرامون کسب و استفاده انعطاف پذیر از طرح های فرهنگی تلقی می کند. با محصور شدن در محیط فرهنگی خود ، مردم به طور معمول و ضمنی به شیوه های مناسب فرهنگی پاسخ می دهند. این تجربه از “تسلط فرهنگی” هنگامی که مردم به یک محیط فرهنگی جدید منتقل می شوند مختل می شوند. جمع آوری شامل ایجاد و استفاده انعطاف پذیر از برنامه های فرهنگی جدید (توسعه ذهن چندفرهنگی) و تغییر در موقعیت یابی افراد با توجه به سنت های مختلف فرهنگی آنها (توسعه خود فرهنگی چندگانه) است. با انجام این کار ، آنها “تسلط فرهنگی” را در محیط فرهنگی جدید خود دوباره برقرار می کنند ، این امر همچنین با ترویج تناسب فرهنگی بین مردم و محیط فرهنگی آنها ، بر سازگاری طولانی مدت تأثیر می گذارد.