محمد حسین امین ابراهیم آبادی

مؤسسات آموزشی در سراسر جهان گام های قطعی را برای کاهش وابستگی فزاینده به انرژی در محیط ساخته شده با ارتقاء آموزش حرفه ای های پایدار برداشته اند. از آنجا که بخش بزرگی از وابستگی به انرژی جهانی را می توان به بخش ساختمان نسبت داد ، ادغام دوره های پایداری در برنامه درسی برنامه های معماری یک تحول منطقی است. این مطالعه یک گام به جلو در درک چگونگی اجرای برنامه های مختلف معماری آموزش پایداری را در برنامه های درسی مربوطه خود برداشته است. این تیم تحقیقاتی برنامه های معماری کارشناسی و کارشناسی ارشد معتبر را که توسط سه شرکت ارائه دهنده آموزش عالی در قاره های مختلف (اقیانوسیه ، اروپا و آمریکای شمالی) ارائه شده اند مورد بررسی قرار دادند و تأثیرات مربوط به آنها را در طرح های دانشجویی در رابطه با ملاحظات پایداری ارزیابی کردند. محققان بیش از ۳۰۰ نظر دانشجویی را جمع آوری و تجزیه و تحلیل کردند و ارتباط آنها را با برنامه های آموزشی ارائه شده توسط موسسات از طریق نقشه برداری ، تجزیه و تحلیل و فعالیت مقایسه ای در مورد اجرای مباحث و دوره های مرتبط با پایداری ارزیابی کردند. نتایج نشان می دهد که تقریباً همه دانش آموزان شرکت کننده عموما پایداری را جنبه اصلی آموزش خود می دانند. با این حال ، ویژگیهای نظرات دانش آموزان با توجه به نتایج پایداری در طرح ها تا حد زیادی متفاوت است و به نظر می رسد به اهداف و تمرکز طراحی هر برنامه بستگی دارد. این درک بهتر از اثرات تولید شده توسط عمق و توزیع دوره ها در برنامه های درسی معماری ، به ارزیابی رویکردهای تدریس و نتایج یادگیری از سه دانشگاه در برابر روندهای جهانی کمک می کند و بنابراین ، برای حمایت از فعالیت های در حال توسعه و آینده برنامه های درسی.