اکوسیستم های جهان فرآیندی را تولید می کنند که ارزش های بهزیستی انسان را تأمین می کند. بنابراین ، این سیستم ها به عنوان نوعی سرمایه طبیعی عمل می کنند ، به این ترتیب که آنها سهامی هستند که به مرور زمان خدمات خود را به همراه دارند. این خدمات اکوسیستم از جمله دیگر منافع جوامعی را به شکل هوای تمیز ، آب ، فیبر و مواد غذایی ایجاد می کند. آنها با ایجاد روشهای مناسب برای تعیین ارزش ، اقتصاد سنتی را به چالش می کشند. ارزیابی اکوسیستم هزاره ، طبقه بندی این خدمات را به چهار موضوع گسترده ارائه داد: تهیه ، تنظیم ، فرهنگی و پشتیبانی. نحوه ارزشیابی این خدمات برای ایجاد مدلهای استفاده پایدار بسیار مهم است تا تضمین کنیم که این سرمایه طبیعی را از بین نبریم. این امر به مدلهای اقتصادی نیاز دارد که به شکلی یکپارچه به ارزیابی های اقتصادی ، زیست محیطی ، فرهنگی و اجتماعی توجه می کنند.