محمد حسین امین ابراهیم آبادی

سازمان های برق و تنظیم کننده های عمومی در حال اجرای اشکال مختلفی از سازوکارهای نظارتی هستند که درآمدهای حاصل از فروش کالاها را حذف می کنند تا یک مزاحم را از بین ببرند و یا انگیزه ای را برای سرمایه گذاری در این شرکت ایجاد کنند و مصرف کنندگان را به صرفه جویی در مصرف برق ، گاز طبیعی و آب تشویق کنند. سوال عمده این است که آیا چنین مکانیسم های نظارتی بر ریسک درک شده سرمایه گذار ، هزینه سهام مشترک و نرخ سود این کالاها تأثیر می گذارد یا خیر. این یک سؤال مهم است زیرا تنظیم کننده ها در ایالات متحده هستند و تأثیر جداشدن از ریسک سرمایه گذاری و بنابراین هزینه سهام عادی در دادرسی نرخ را در نظر گرفته اند. این موضوع برای تنظیم کننده ها در سطح جهان نیز بسیار مهم است زیرا آنها جدا کردن را یک ابتکار عمل در تعیین نرخ و نرخ بازده می دانند. در حال حاضر ، جداسازی در درجه اول یک سیاست بازآفرینی ایالات متحده برای انرژی و آب و برق و همچنین قیمت های کلیدی در اروپا است. آزمایش تجربی ، بر اساس داده های موجود در ایالات متحده ، به طور مداوم نشان می دهد که جداشدن هیچ تاثیری از نظر آماری بر ریسک و هزینه سهام مشترک ندارد. بنابراین ، در این مقطع ، حداقل در ایالات متحده ، سیاست پیش می رود ، بدون اینکه شواهد تجربی مبنی بر تأثیر آن بر ریسک و بازده تأثیر بگذارد.