محمد حسین امین ابراهیم آبادی

بحران مالی اخیر تلاشهایی را برای درک چگونگی بروز ریسک سیستمیک به صورت درون زا ایجاد کرده و چه ساختارهایی می تواند باعث ثبات تر سیستم مالی شود. در این مقاله یک مدل جامع با یک شبکه بین بانکی ناهمگن و اوراق بهادار همپوشانی به منظور مطالعه آلودگی به خطر سیستماتیک ارائه می شود. اثرات تنوع بخشیدن به طرف مقابل بین بانکی و متنوع بودن سبد سرمایه گذاری بر ریسک سیستمیک مقایسه و روایی شده است. نتایج نشان می دهد که تنوع پرتفوی سرمایه گذاری در موارد خاص که دارایی های غیرقانونی نسبت به فروش آتش حساس هستند ، موثرتر است. علاوه بر این ، یک نرخ اهرم بالا برای یک بانک فردی باعث ثبات سیستم بانکی و نسبت ذخیره و سپرده می شود. سیستم بانکی زمانی پایدارتر است که شبکه بین بانکی ناهمگونی بالایی داشته و ضریب خوشه بندی کم داشته باشد. تمام نتایج در رابطه با مقررات بالقوه که در جهت کاهش ریسک سیستمیک در نظر گرفته شده است ، مورد بحث قرار می گیرد.