محمد حسین امین ابراهیم آبادی

ما از یک مدل بازی تکاملی برای مطالعه تعامل بین انطباق زیست محیطی شرکت ها و اجرای برجام که توسط سیاست گذار در کشوری روبرو می شود که گرفتار آلودگی است ، استفاده می کنیم ، یعنی سناریویی که اکثر قریب به اتفاق بنگاه ها آلودگی داخلی خود را برون گرا نمی کنند و حسابرسان آن را انجام می دهند. شرکت ها را بازرسی نکنید. درگیری بازی به دلیل معامله ای است که در آن شرکت ها وقتی آلوده می شوند و مورد بازرسی قرار نمی گیرند ، رفاه اجتماعی به حداکثر می رسد وقتی که حسابرسان نیازی به بازرسی از شرکت های مسئول اجتماعی ندارند که در تصمیم گیری های تولید خود در رابطه با آلودگی ، آلودگی را کنترل می کنند. سطح مورد استفاده و میزان انتشار با شروع با یک مدل بازی دو نفری که به خوبی مخلوط شده است ، هیچ تعادلی طولانی مدت وجود ندارد و سهام آلاینده ها و حسابرسان تکان دهنده با گذشت زمان نوسانات خود را حفظ می کند. در مقابل ، وقتی شرکت ها و حسابرسان در یک شبکه فضایی اختصاص می یابند ، بازی بسته به هزینه بازرسی ، پویایی غنی را به نمایش می گذارد. در حالی که رفتارهای نوسانی هنوز امکان پذیر است ، مجموعه ای از پارامترها وجود دارد که برای دستیابی به تعادل بلند مدت با کشور با ترک تله آلودگی حاصل می شود. از طرف دیگر ، هزینه بازرسی بیش از حد بالا منجر به یک فرآیند حسابرسی ناکارآمد می شود که معدود شرکت های سازگار را به خارج از کشور سوق می دهد.