محمد حسین امین ابراهیم آبادی

بارزترین ویژگی انرژی خورشیدی متناوب و بی ثباتی آن ناشی از تأثیر محیط زیست است. ترکیب ردیاب های خورشیدی مختلف می تواند گزینه ای مناسب برای تثبیت نوسانات خروجی باشد. هدف اصلی از این مطالعه تجزیه و تحلیل تخصیص ظرفیت بهینه چندین ردیاب خورشیدی و ظرفیت ذخیره سازی بود. در این راستا ، یک مدل بهینه سازی چند هدفه با توجه به نوسانات و ارزش فعلی خالص تهیه شده است. یک منطقه بیابانی در غرب چین مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که: (۱) ردیاب های محور افقی و ماژول های دو جداره آن مکمل یکدیگر هستند با انواع دیگر ردیاب های خورشیدی. (۲) نوسانات گیاه فتوولتائیک با تخصیص ظرفیت بهینه می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد. (۳) تخصیص ظرفیت بهینه نسبت به تعرفه بازخورد و ارزش تنظیم کنترل تولید اتوماتیک حساس است. (۴) ذخیره انرژی برای بهبود پایداری سیستم فتوولتائیک بسیار مهم است در حالی که ظرفیت آن با هزینه محدود می شود. روش تخصیص ظرفیت جدید نه تنها پایداری و بهره مندی از کارخانه فتوولتائیک شبکه در مقیاس ابزار را بهبود می بخشد بلکه یک مرجع ارزشمند برای استفاده بهینه از دیگر منابع انرژی تجدید پذیر در سراسر جهان فراهم می کند.