محمد حسین امین ابراهیم آبادی

تحقیقات در مورد دوره میانه دیرهنگام (۹۰۰-۱۴۱۴ میلادی) در شمال شیلی به شدت توسط دو مدل تحرک تحت تأثیر قرار گرفته است: مدل مجمع الجزایر اکولوژیکی عمودی جان مورا ، با مستعمرات کوهستانی در مناطق دشت. و مدل تحرک تیزهوشان ، با شبانان و کاروانهای للامی آنها تجارت را کنترل می کند. با این حال ، استفاده گسترده از این دو مدل ، از عدم حمایت از شواهد باستان شناسی رنج می برد. تجزیه و تحلیل ایزوتوپ پایدار یک روش مستقیم تر برای مطالعه هر دو رژیم غذایی و الگوهای تحرک ، و تکمیل مطالعات فرهنگ مواد فراهم می کند. هدف از این مقاله بررسی حضور مستعمرات و / یا کاروان های ارتفاعی کوهپایه ای در دشت های شمال شیلی از طریق کاربرد δ۱۳C ، δ۱۵N و δ۱۸O به مینای دندان انسان ، کلاژن استخوان و آپاتیت استخوانی است. نتایج نشان می دهد سنت های محلی قوی از نظر رژیم غذایی و تحرک همراه با گروه های فرهنگی Loa-San Pedro ، Antofagasta و Pica-Tarapacá. نتایج ما نشان می دهد منشاء غیر محلی برای برخی از افراد در Pica-Tarapacá و Loa-San Pedro ، اما شواهد کمی برای حمایت از حضور “مستعمرات” یا “کاروانهای تخصصی” ارائه می دهد. در عوض ، الگوهای تحرک متنوع و انعطاف پذیر بودند ، از جمله افراد زن و مرد که در لحظه های مختلف زندگی خود حرکت می کردند.