آمونیاک سبز را می توان با استفاده از سوخت های فسیلی یا هر منبع انرژی تجدید پذیر همراه با گرما یا برق تولید کرد. شیلی یکی از بالاترین میزان تابش خورشیدی و همچنین شرایط محیطی را دارد که از توسعه صنایع خورشیدی پشتیبانی می کند. از دیگر منابع تجدید پذیر انرژی می توان به باد و سدهای هیدرولیکی اشاره کرد. این انرژی ها می توانند برای تولید آمونیاک با یک روش استاندارد مانند فرآیند هابر-بوش ، که هیدروژن و نیتروژن را با استفاده از دمای بالا و یک کاتالیزور تبدیل می کند ، مورد استفاده قرار گیرند. آمونیاک دارای چندین ویژگی مطلوب است که استفاده از آن به عنوان راهی برای ذخیره هیدروژن را نشان می دهد. اولا ، می توان آن را تحت شرایط خفیف روان کرد. ثانیا ، آمونیاک دارای کسری با وزن زیاد هیدروژن است. بنابراین ، مطالعه متغیرهای فنی و اقتصادی که ممکن است از استفاده از آمونیاک سبز به عنوان حامل انرژی برای هیدروژن پشتیبانی کند ، ضروری به نظر می رسد. هدف از این کار ، ایجاد یک تحلیل فنی و اقتصادی در مورد تولید آمونیاک با استفاده از هیدروژن با استفاده از الکترولیز (با انرژیهای تجدید پذیر خورشیدی ، بادی و هیدرولیک است). آمونیاک سبز فوق الذکر در شیلی تولید می شود و انتقال آن به ژاپن ضروری است. تجزیه و تحلیل حساسیت پارامترهای اصلی (ساعت کارخانه گیاهان ، اندازه کارخانه سنتز آمونیاک – مربوط به ظرفیت اندازه کارخانه الکترولیز در MW- ، قیمت برق ، هزینه الکترولیت ، هزینه چرخه هابر-بوش و قیمت فروش آمونیاک) انجام شد. گزارش دهید چه عواملی در لحظه انجام تجزیه و تحلیلهای فنی و اقتصادی مقدماتی هستند. یک فرایند بهینه سازی که NPV را به حداقل می رساند به منظور حل مناسب ترین اندازه پشته الکترولیزر اجرا شد. ارزش فعلی خالص (NPV) از مورد اصلی ۷۷۴۱۴٫۵۲۵ یورو است و ۷٫۶۲ سال دوره پس انداز برای این کارخانه تولید آمونیاک سبز محاسبه شده است ، که تولید هیدروژن را از طریق الکترولیز ، فرآیندهای هابر-بوش و مقادیر تجاری واحدهای مختلف عملیاتی در نظر گرفته است. تجزیه و تحلیل حساسیت تعیین کرده است که متغیرهای اصلی مؤثر بر NPV اندازه کارخانه سنتز آمونیاک و قیمت برق است. علاوه بر این ، با در نظر گرفتن توزیع احتمال مثلثی متغیرهای خاص ، مشاهده شد که با ۹۵٪ اطمینان ، NPV با ۷۶٫۱٪ از وقوع مثبت خواهد بود. فرایند بهینه سازی تعریف کرده است که یک پشته ۱۶۴٫۲۱ مگاوات می تواند مناسبترین بعد پشته الکترولیزر باشد ، که با در نظر گرفتن همه اثرات مختلف بر روی هزینه عملیاتی (OPEX) ، هزینه های سرمایه (CAPEX) و ریسک سرمایه گذاری برآورد شده است. بنابراین ، تولید هیدروژن در شیلی و حمل و نقل آن به ژاپن با استفاده از آمونیاک به عنوان حامل انرژی ، یک راه حل از نظر فنی مناسب و سودآور خواهد بود ، که دارای مزایای زیست محیطی نیز هست.