تأثیر میانگین عدم اطمینان سرعت باد بر اندازه بدهی تأمین مالی پروژه برای مزارع بادی دریایی

هزینه های تأمین هزینه برای پروژه های برون مرزی ، از بین بسیاری از متغیرهای دیگر ، به کیفیت میانگین پیش بینی سرعت باد بستگی دارد. مؤسسات مالی براساس معیارهای احتمالی جریان نقدی ناشی از میانگین سرعت باد تخمین زده شده ، میزان بدهی را که می توان از طریق پروژه حمایت کرد ، تعیین می کنند. در صنعت بادی فراساحلی ، اعتقاد بر این است که کمپین های طولانی تر منابع بادی یا وسایل اندازه گیری دقیق تر باد که باعث کاهش میانگین عدم اطمینان سرعت باد می شوند ، به مقادیر کمتری LCOE منجر می شوند. این مقاله نشان می دهد که این همیشه درست نیست ، در حالی که کاهش میانگین عدم قطعیت سرعت باد ممکن است منجر به شرایط مالی بهتر شود ، به طور معمول نیاز به هزینه های توسعه بالاتر دارد. ما یک چارچوب مدل سازی هزینه نظری ایجاد می کنیم ، که شامل محدودیت های تأمین مالی دقیق پروژه است ، و سپس این مورد را برای یک مطالعه موردی صنعتی به کار می گیریم تا منابع مالی پروژه انواع مختلف مزارع بادی فراساحلی را تجزیه و تحلیل کنیم. ما نشان می دهیم که توسعه دهندگان باید تعادل مناسبی بین کاهش در هزینه های تأمین مالی و افزایش هزینه های توسعه پیدا کنند. برای پروژه های محدود شده با حداکثر امکان یا با یک تجارت نامطلوب بین هزینه توسعه و افزایش تولید سالانه انرژی P90 ، برآورد دقیق تر منابع می تواند به مقادیر بالاتر LCOE منجر شود. در این مقاله ، روش جدیدی برای درک اثرات کمپین های ارزیابی منابع باد با ادغام محدودیت های تأمین مالی پروژه در محاسبات هزینه و برجسته کردن اهمیت مدل سازی هزینه دقیق برای طراحی بهینه مزارع بادی فراساحلی ارائه شده است.