تأثیر روش اندازه گیری فشرده سازی قفسه سینه در ارزیابی عملکرد محدودیت در سناریوهای تصادف جانبی

تصادفات جانبی جانبی به تعداد قابل توجهی از صدمات کشنده منجر می شود (۲۵٪ از تلفات جاده ای در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶) ، با صدمات قفسه سینه شدید در ۵۸٪ از سرنشینان ضربه نزدیک به آن تشخیص داده شده است. داده های اپیدمیولوژیکی نشان می دهد که کیسه های هوای جانبی قفسه سینه (tSABs) به اندازه آزمایش آزمایشگاهی پیشنهاد نمی کنند و یکی از دلایل این امر ممکن است استفاده از روش های ارزیابی صدمات خاص برای جایگزینی باشد که به طور مستقیم بین دستگاه های تست آنتروپومتریک قابل انتقال نیستند. (ATDs) و Surrogates پس از مرگ (PMHS). این مطالعه به بررسی تأثیر مکان و روش اندازه گیری تغییر شکل قفسه سینه در عملکرد پیش بینی شده کمربند ایمنی و TSAB در تأثیر جانبی با استفاده از یک مدل بدن انسان (HBM) می پردازد. HBM در یک وسیله نقلیه یکپارچه شد و در معرض یک ضربه مانع تغییر شکل پذیر (MDB) با سرعت ۶۱ کیلومتر در ساعت ، با چهار تنظیم محدودیت قرار داشت: کمربند و غیر ایمن ، با و بدون tSAB. پاسخ شغلی از طریق تغییر شکل باند قفسه سینه (CB) و تغییر در فاصله بین نشانگرها روی دنده ها مورد بررسی قرار گرفت. مکان های اندازه گیری چندگانه در HBM باعث مقایسه مستقیم بین روش ها شد. روش CB حاکی از افزایش ۳۵٪ فشردگی قفسه سینه به دلیل tSAB بود. روش اصلاح دنده (RD) به tSAB حساس نبود. روش RD پیش بینی می کند که کاهش ۲۰٪ فشرده سازی قفسه سینه به دلیل کمربند ایمنی ، اما تغییر اندازه گیری CB ناچیز بود. این مطالعه اهمیت روش اندازه گیری را در نتیجه پاسخ برجسته می کند و نشان می دهد که نتایج مختلف ممکن است بسته به روش اندازه گیری ، با استفاده از HBM برای یک سناریوی تأثیر پیش بینی شود.