تأثیر بالقوه بهینه سازی ساختمان و استراتژی های طراحی منفعل بر روی سیستم های تهویه طبیعی در ساختمان های زیرزمینی: وضعیت هنر

بسیاری از ساختمانهای زیرزمینی برای دستیابی به یک سطح راحتی حرارتی قابل قبول ، به سیستم تهویه مکانیکی تکیه می کنند. به منظور کاهش اثرات گلخانه ، ضروری است یک سیستم منفعل در یک ساختمان زیرزمینی درج شود تا مصرف کلی انرژی مصرفی ساختمان کاهش یابد. از منظر سرنشین داخلی ، در صورت استفاده از سیستم منفعل در سیستم تهویه ساختمان ، از کیفیت محیط داخلی (IEQ) نیز باید در سطح معقول نگهداری شود. مشکل فوق می تواند با تدوین یک روش طراحی یکپارچه که هر دو روش شبیه سازی ساختمان زیرزمینی و روش های بهینه سازی طراحی را با هم ترکیب می کند ، برطرف شود. با این حال ، بررسی این موضوع در ادبیات آزاد کمیاب است. بنابراین ، این مقاله مروری به بررسی ادبیات علمی موجود می پردازد که به تأثیر بالقوه بهینه سازی ساختمان و استراتژی طراحی منفعل در کنترل سطح IEQ می پردازد. مباحث مندرج در این مقاله مروری عبارتند از: تاریخچه و ملاحظات طراحی ساختمانهای زیرزمینی ، عوامل در نظر گرفتن مورد نیاز ، مفهوم سیستم تهویه ساختمان ، ارزیابی سطح IEQ گزارش شده توسط سرنشینان ساختمانها ، عنصر مهم در بهینه سازی ساختمان و استراتژی طراحی منفعل در ساختمان زیرزمینی. از بررسی فعلی ، ما دریافتیم که ادغام هر دو روش بهینه سازی و استراتژی طراحی منفعل در شبیه سازی عملکرد ساختمان ، یک روش امیدوار کننده در بهبود سطح IEQ ساختمان زیرزمینی است. علاوه بر این ، تصویب تهویه خاک و تهویه طبیعی به طور مؤثر می تواند باعث کاهش مصرف انرژی در سیستم تهویه زیرزمینی شود. در واقع ، چندین عامل مهم وجود دارد که باید هنگام طراحی یک ساختمان زیرزمینی مورد توجه قرار گیرد. همچنین چند طرح منفعل وجود دارد که می تواند راحتی حرارتی را بهبود بخشد و باعث کاهش مصرف انرژی در ساختمان های زیرزمینی شود. در کل ، هدف اصلی این مقاله کمک به مهندسان ساختمان و طراحان در طراحی یک ساختمان زیرزمینی با صرفه اقتصادی است. در همین حال ، سطح IEQ قابل قبول می تواند حفظ شود.