تأثیر اقدامات سیاستگذاری بر سودآوری و ریسک در سرمایه گذاری های انرژی زمین گرمایی

توسعه انرژی زمین گرمایی زیر مسیر پیش بینی شده برنامه های ملی انرژی تجدید پذیر اروپا است. هزینه های بالای سرمایه گذاری مقرون به صرفه و چندین منبع عدم اطمینان منجر به خطر عمده سرمایه گذاری می شود و مانع از جذب سرمایه مورد نیاز می شود. برای ارزیابی اقدامات مختلف سیاست ، ما یک مدل شبیه سازی اقتصادی مونت کارلو از نظر زمین شناسی تهیه کردیم که هم عدم اطمینان بازار و هم زمین شناسی را در بر می گیرد و گزینه بنگاه ها برای کنار گذاشتن توسعه پروژه زمین گرمایی بعد از اولین حفاری است. اگر هدف کاهش نرخ ترک پروژه های زمین گرمایی باشد ، حق بیمه گرما به عنوان مقرون به صرفه ترین ابزار سیاستگذاری مطرح می شود. با این وجود ، این خطر که یک پروژه از آن بی سود باشد ، کاهش نمی یابد و سود حاصل از بادآورده رخ می دهد. در مقابل ، وام قابل بازیافت ، هم ریسک سرمایه گذاری و هم نرخ ترک را کاهش می دهد. یک طرح بیمه ریسک سرمایه گذاری را نیز هدف قرار می دهد. با این حال ، این همچنین نرخ ترک را افزایش می دهد و به عنوان کمترین هزینه سیاست مقرون به صرفه به نظر می رسد. با در نظر گرفتن شاخص های مختلف عملکرد سیاست ، هیچگاه تخفیف مالیاتی ترجیح داده نمی شود. نتایج ما نشانگر پیچیدگی در انتخاب اندازه گیری صحیح سیاست و لزوم حمایت از چنین تصمیم گیری های سیاسی با تحلیل های کمی است.