تأثیرات نظارتی بر روی روشهای CSR در بانکها در اقتصاد نوظهور: آیا بانکها صرفاً مطابقت دارند؟

بنگلادش در دو دهه گذشته از رشد اقتصادی چشمگیری برخوردار بوده است که عمدتاً از طریق یک استراتژی توسعه صادراتی به رهبری ، حواله های خارجی و توانمندسازی بیشتر زنان انجام می شود. با این وجود ، به موازات این ، شرایط اقتصادی و اجتماعی (به عنوان مثال ، فقر گسترده ، پاسخگویی ضعیف و نابرابری) ، خطرات ناشی از تغییرات آب و هوا و آلودگی محیط زیست باعث آسیب پذیری کشور می شود. بیش از بیش از دو دهه ، عمل مسئولیت پذیری اجتماعی داوطلبانه شرکت ها (CSR) و گزارش آن توسط بنگلادش در بنگلادش توسعه یافته و افزایش یافته است ، اما نیاز به دستورالعمل های نظارتی برای شیوه های CSR ادامه دارد. ما بررسی می کنیم که آیا بانک ها در بنگلادش از شیوه های CSR پیروی می کنند تا از دستورالعمل های مقرراتی که توسط بانک مرکزی صادر می شود پیروی کنند یا اینکه آنها شیوه های CSR را بصورت فرصت طلبانه و سیاسی توسعه دهند. ما شواهدی از ۲۱ مصاحبه نیمه ساختار یافته با مدیران بانکها در بنگلادش و از منابع منتشر شده ارائه می دهیم. یافته ها نشان می دهد که فعالیت های CSR توسط: مقررات CSR توسط بانک مرکزی (بانک بنگلادش) انجام می شود. سازگاری بین اهداف بانک ها و تنظیم کننده؛ پشتیبانی ارائه شده توسط بانک مرکزی؛ و تلاش برای حفظ روابط مؤثر با سایر ذینفعان ، مانند دولت و رهبران سیاسی. این یافته ها همچنین نشان می دهد که شیوه های CSR از انتظارات نظارتی جدا می شوند و مدیران با پیروی از دستورالعمل های نظارتی هنگام پاسخ دادن به خواسته های ذینفعان قدرتمند ، مانند اعضای هیئت مدیره و نخبگان سیاسی ، اطلاعات گزارش شده را تحت پوشش قرار می دهند. به عنوان مثال ، بانکها نسبت به مقررات CSR با چالش و پاسخ از نوع حمله واکنش تهاجمی نشان نمی دهند ، زیرا این پاسخ ها از نظر فرهنگی قابل قبول نیست. این یافته ها حاکی از آن است که جداشدگی اتفاق می افتد و بعید است که تنظیم این رفتار را به حداقل برساند زیرا عدم اراده سیاسی ، عدم پاسخگویی وجود دارد و به نظر می رسد فقدان رفتار اخلاقی تعهد اساسی در بین اعضای قدرتمند هیئت مدیره وجود داشته باشد. با وجود تلاشهای نظارتی ، می بینیم که شیوه های استثماری مطابق با هنجارهای فرهنگی در محیط بانکی در بنگلادش ادامه دارد.