محمد حسین امین ابراهیم آبادی

این مقاله یک مدل تعادل عمومی قابل محاسبه پویا (مدل CGE پویا) برای ارزیابی تأثیر در کاهش انتشار کربن و مه زدن با سناریوهای مختلف تنظیم نرخ مالیات منابع زغال سنگ ایجاد می کند. نتایج نشان می دهد: به طور کلی ، اصلاح مالیات در منابع زغال سنگ می تواند برای افزایش انتشار CO2 و منافع زیست محیطی از زمان طولانی تر منجر شود ، اما تأثیرات با سه نوع طراحی سیاستی که ۲٪ ، ۵٪ و ۱۰ هستند متفاوت است. ٪ به ترتیب. افزایش مالیات بر منابع زغال سنگ مانع از مصرف منابع ، بهبود بهره وری در استفاده از منابع و انتشار گازهای گلخانه ای می شود. در همین حال ، اجرای سیاست جبران ارزش منابع نقش مثبت تری در بهبود کیفیت محیط دارد. در مقایسه با تأثیر نرخ مالیات ۲٪ و ۱۰٪ ، ۵٪ مالیات بر ارزش افزوده یک انتخاب مناسب و مؤثر برای کاهش انتشار CO2 و PM2.5 و PM10 و بهبود رفاه محیط زیست است. بنابراین برخی از پیشنهادات به شرح زیر است: ۱) لازم است نرخ مالیات بر منابع زغال سنگ به درستی و علمی انتخاب شود. ۲) تلفیق سیاست جبران منابع در گروه مالیات بر منابع و همچنین شفاف سازی بیشتر فرم استانداردهای جبران منابع. ۳) توجه بیشتر به هماهنگی سیاست منابع؛ ۴) منابع مهم معدنی ، منابع جنگلی باید در سیاست مالیات بر منابع درج شوند.