برنامه ریزی کاربری اراضی اطراف مناطق حفاظت شده: مطالعات موردی در چهار پارک دولتی در منطقه جنگلی آتلانتیک در جنوب شرقی برزیل

ایجاد مناطق بافر (BZ) در اطراف مناطق حفاظت شده (PA) به عنوان راهی برای مصالحه حفاظت موثر از تنوع زیستی و اشغال انسان در مناطق اطراف پیشنهاد شده است. در این مطالعه ، ما به دنبال بحث در مورد برخی از چالش های مربوط به مناطق بافر موثر ، با تمرکز توجه ما به بررسی دو ابزار مورد استفاده برای برنامه ریزی این مناطق: برنامه مدیریت مناطق حفاظت شده و برنامه جامع شهری هستیم. برای دستیابی به این هدف ، ما برنامه ریزی کاربری اراضی اطراف مناطق حفاظت شده را ارزیابی کردیم ، همانطور که در برنامه های مدیریتی چهار منطقه حفاظت شده ، واقع در جنوب شرقی برزیل ، و همچنین در برنامه های اصلی شهرداریهای تحت پوشش این مناطق حفاظت شده تعیین شده است. ما دریافتیم که این برنامه های مدیریتی به جای قوانین خاص برای استفاده از منابع مناطق بافر ، توصیه هایی را ارائه می دهند. علاوه بر این ، ما هیچ یکنواختی بین برنامه های اصلی در مورد موضوع پهنه بندی شهری در BZ های PA بررسی نشده را تأیید کردیم: فقط پنج مورد از چهارده برنامه اصلی مورد بررسی ، منطقه ای در اطراف منطقه حفاظت شده را ترسیم و دستورالعمل هایی را برای استفاده از اراضی مطابق با حفاظت از آن تعریف کردند. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که استفاده از منطقه بافر به عنوان یک استراتژی مؤثر برای مدیریت مناطق حفاظت شده نیاز به پیوندی بین مدیران PA و دولت محلی مسئول برنامه ریزی کاربری اراضی دارد ، تا بتواند میان برنامه مدیریت را تسهیل کند. برنامه PA و برنامه جامع شهرداری. در غیر این صورت ، ایجاد منطقه بافر فقط یک اقدام نمادین است و هیچ تأثیر عملی در حفاظت از تنوع زیستی در منطقه حفاظت شده ندارد.