محمد حسین امین ابراهیم آبادی

بیشترین مسئله مربوط به مصرف بیش از حد سیمان ، انتشار CO2 و سایر گازهای گلخانه ای است که در نهایت منجر به تخریب محیط زیست می شود. گرم شدن کره زمین نیاز به ساعت است و به نوبه خود صنعتگران جهان را وادار به تلاش در جهت تقویت مصالح ساختمانی سازگار با محیط زیست و صرفه جویی در اگزوز سریع غیر تجدید پذیر طبیعی کرده است. یک مطالعه نشان می دهد ، میزان انتشار سالانه سوختگی کربنات در صنایع سیمان حدود پنج تا هشت درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جهان را تشکیل می دهد و همچنین به عنوان دومین بزرگ مصرفی در کنار آب تبدیل شده است. ارزیابی سناریوی فعلی ، بتن مبتنی بر پلیمر ، بتن ژئوپلیمر (GPC) جدیدترین نوآوری در بخش ساخت و ساز و یک مصالح ساختاری سازگار با محیط زیست است که در نتیجه زنجیره پلیمریزاسیون مولکولهای معدنی حاصل می شود. همچنین تقاضا برای شن و ماسه رودخانه با افزایش قابل توجهی روبرو شده و درنهایت به دلیل اعمال مختلف و مقررات مقابله با لایروبی غیرقانونی همان ، هزینه و کمبود در دسترس قرار می گیرد. در صورت استفاده از منابع محلی موجود ، می تواند جنبه های زیست محیطی و اقتصادی به دست آورد ، که به کمترین هزینه کمک می کند. در چنین حالتی ، ماسه تولید شده (MS) یک جایگزین اقتصادی برای ماسه رودخانه در بتن است. هدف نهایی این مقاله پایان نامه ارزیابی خواص بتن ژئوپلیمر بر پایه مگس با استفاده از شن و ماسه تولید شده به عنوان سنگدانه است.